آموزش و یادگیری و تاثیر آن در پیشرفت

برای من همیشه نوشتن و نقد مسئله آموزشی جذاب بوده و فکر نمیکنم این نوشته من تمام و کمال بتواند مسئله یادگیری و نظام اموزشی را به صورت کامل مطرح کند .

اما تلاشم این هست بتوانم هر چند کم و خلاصه در مورد ساختار های آموزشی فعلی و همین طور آینده صحبت بیشتر کنم

برای شروع بهتر است یه نگاهی به ساختار آموزش فعلی کشور بی اندازیم تا درک کنیم سازکار سیستم فعلی چیست و چه مشکلاتی دارد ؟

سیستم تا کنکور
در سیستم آموزشی ما یه سری بچه عین جوجه رنگی اول مهر به سر کلاس اول میروند بعد هم و بعد از پیمودن مسیر یادگیری اولیه بیهوده به سمت یه مرحله بالاتر میروند و ان هم پیمودن مسیر 6 کلاسه جدید تر هست تا کنکور ( الان دیگ در اموزش پرورش نیستم و نمیدونم سیستم چقدر تغییر کرد ولی اثار نشون میده چیز خاصی نشده )
کاش در سیستم آموزشی ما قبل از ورود به مدرسه یک سری دیتا های مشخص در طول بلند مدت از کودک دریافت میشد تا سیستم اموزشی نزدیک به اون تشخیص داده شود و یا نوع اموزش و پرورش اون مشخص شود .
در ساختار های فعلی ما تناسبی میان محتوای اموزشی و نوع و نیاز یادگیری نیست ، و حتی داده ای برای تشخیص و بهبود اموزش برای هر فرد هم نیست . این بد نیست که مدرسه و سیستم های اموزشی اش متفاوت باشد.
متاسفانه ما بین قسط و عدالت دچار یک اشتباه فاحش در کشورمان هستیم . من فکر میکنم قسط تقسیم کردن مساوی هست و عدل هر چیزی سر جای خودش باشد یا هر کسی استحقاق هر چیزی که دارد به آن برسد هست . چیزی که ما در آن حتی بیشتر اشتباه میکنیم سوابق تحصیلی هست که فکر، معیار و ارزش ما برای سنجش کیفیت و اهمیت دانش و پرورش نمره هست و آن نمره هم توسط معلم اعمال میشود .

حالا فرض کنیم معلم هم به سیستم اشتباه اصرار کند و به روز نباشد . یعنی 30 سال در یک سیستم اموزشی با یک روش تدریس بماند و بازنشته هم شود . و عللن هیچ گونه خطری هم برای یاد نگرفتن تهدیدش نمیکند ! .
قطعا با این حقوق ممکن است به فکر های روش های دیگر درامد زایی به جای یادگیری ، رشد و بهبود روش تدریس هم باشد . حالا ما انتظار داریم دانش اموز های گلی تحویل جامعه بدیم ….!

در دانشگاه هم استاد تنها انگیزه اش مقاله و کتاب هست و اصلا هیچ گونه درگیری از این بابت ندارد که باید دانشجو و خروجی خوب بدهد .و حقوق و ارزش های ایجاد شده برای استاددر گرو موفقیت و یا نوع خروجی دانشجو نیست . یک استاد که اشتباه درس میدهد میتوانددر 30سال که شامل 60 ترم هست اشتباهاتش را تکرار کند و این وسط هیچ کس پای استاد را در خروجی و کیفیت خروجی دانشجو متناسب با نیاز را نه بررسی و مورد توجه قرار میدهد .

بگذریم ما در مقطعی ای جوجه رنگی های بزرگ شده را در قالب رقابت کنکور به سمت دانشگاه های مختلف میفرستیم .( حالا ژاپن گفت دیگه به جای تعیین سرنوشت با یک ازمون از چند آزمون برای 2 ساله به یک امتیاز مشخص برسیم )
این وسط هم شورای سنجش و پذیرش که خیلی میل ندارن سیستم کنکور رو بردارن با مافیا کنکوری یا بهتر بگم صنعت کنکوری ( که در هر صنعتی وجود مافیا طبیعی هست) دست به دست هم دادن تا هر چقدر میشه سیستم اموزشی ما داغون تر ، کند تر و فرسوده تر باشه به حدی که هیچ گونه انگیزه و جذابیتی برای دانش اموز 2018 وجود نداشته باشه .

این عدم جذابیت تقریبا داره اپیدمی میشه ، حتی دانشجو ها هم به جای انتخاب یه فیلد جذاب برای کار کردن روی آن و بعد اگر شد مهاجرت به صورت برعکس به مهاجرت و پیدا کردن فیلد های جذاب فکر میکنند .
در حال حاضر سیاست گذاری ها و سیستم های کند و عدم رشد اموزشی ما چیزی جز حال بهم زنی نداره برای دانش اموز و این سیستم قطعا نمیتونه در سطح اموزش عالی و همینطور مدارس پایدار باشه .

بررسی سیستم آموزش انلاین در کشور ما :

با توجه به سهولت در ایجاد ارتباط قطعا امروزه خیلی سریع تر از گذشته نتیجه تلاش ها مشخص میشه و هر روز یه اتفاق جدید یا شکست یا پیروز میشه . همینطور این که پارمتر های زندگی انسانی امروز دیگه مثل قبل نیست که در طول سال ها تغییر کمی داشته باشه . شغل ها ، مهارت ها ، آموزش ها و علم ها به سرعت تغییر و یا استحاله میشوند و سیستم اموزشی کند ما هم نمیتونه به موقع به این موارد واکنش نشون بده .

درکنار سیستم اموزشی انلاین ما( همون حضور در لحظه در کلاس درس) یک سیستم اموزشی افلاین( اموزش های روی وب ) هم توسط اینترنت رشد کرده و دیگر سطح و مقایسه علوم از مرحله سال دانشگاهی به موضوع یادگیری کاهش پیدا کرده . شاید در قدیم میشد گفت که 4 سال درس خوانده اما حالا گفته میشود درموضوعات زیر متخصص شده .

سیستم آموزش وب گرچه نسبت به تغییرات تجاری و نیاز ها سریع تر واکنش نشان میدهد و میتوان بهتر و همسو تر با موضوعات جذاب روز قدم برداشت ولی مشکلات خاص خود را دارد :
نبود ارزش سنجی محتوا ، ساختار های کپی رایت ضعیف ، و همین طور عدم اجماع و رابطه میان درس ها از مشکلات سیستم های اموزشی بر وب هست .

مقایسه ای بین اموزش وب و اموزش سیستماتیک :

سیستم آموزشی سنتی ما در حال حاضر زمانی مفید است که از داده ها بررسی رفتار دانش اموز ها با توجه به حضورشان استفاده کنند . چون یه سری دیتا خام دارد که قابل پردازش هست میتواند به سرعت رشد کند و تاثیر های شگرفی ایجاد کند .
از ان طرف جزیره ای بودن سیستم اموزش وب خیلی نمیتواند کمک حال مناسبی باشد ، و نیاز هست کیفیت محتوا و منابع آن بیش تر از پیش مورد بررسی قرار گیرد .
باز بودن سیستم اموزش وب یکی از خوبی هایش هست که به طور مستقیم تاثیر خود را روی وب و برنامه نویسی اعمال کرده ( مزایای چون mook ، اموزش های رایگان و انلاین و پکیج و …. )

سیستم اموزش در وب قطعا بر سیستم اموزش سنتی امروز پیروز هست و یکی از مهم دلیل های آن واکنش گرایی به نیاز های موجود هست که با بخش تجاری رابطه تنگانگی نیز دارد .

اکثر اموزش های وب خواهان یا طرفداری یا مشتری دارند و بر خلاف سیستم آموزش سنتی خصوصی هر یک راحت تر قابل مقایسه هستند .

نوع سیستم آموزشی مطلوب :

ان چیزی که در سیستم اموزشی دخیل هست و همیشه یه مورد دیده نشده بود . نیاز های تجارت و منابع انسانی در تامین پرورش و رشد نیروی انسانی در دانشگاه هست . که سطوح و فرهنگ دانشگاه و دانشجونیز در سیستم اموزش پرورش و از کودکی شکل میگیرید .
این که کودک خلاق و نو اوری با ذهنیت رشد بزرگ شود و این مفاهیم رو حس و لمس کند در دانشگاه ترویج دهنده یک هم افزایی و یه شبکه ای از این ساختار هست که به آن تشدید میدهد .

حالا فرض کنیم چطور میخاهیم پیشرفت کنیم و جامعه توسعه یافته را رقم بزنیم بدون در نظر گرفتن سیستم رشد و واکنش گرا به مفاهیم و روند ها .
چیزی که در آینده باید تکلیفش مشخص شود نظام مهارت محور و پژوهش محور هست و دیگری مثل عصر های اوج رشد علم دیگر به پژوهش اهمیت داده نمیشود ( البته وجود ازمایشگاه های شرکت بزرگ نشان میدهد از جنبه همگانی به رقابت تکنولوژیکی رسیده )
فکر میکنم باید در آینده این فضا به سمت همگانی شدن پژوهش طی شود . کماکان که پروژه های متن باز و گیت هابی یا الگوریتم ها رشد فزایندتری در تکنولوژی های نو در مقایسه با صنایع دیگر به همراه داشتند .
ذهنیت رشد و همین طور افزایش تجربه ها و کاهش فاصله بین نیاز و یادگیری باعث میشه نقشه واقعی علمی و همینطور سیر پیشرفت در هر کاری مشخص بشه . و این مورد باعث میشه تمام ترند گذاری ها و همینطور اهداف با داده های قابل اتکا باشه .

بنابر این اگر فکر میکنیم بدون ساختار درست اموزشی پیشرفت رو رقم میزنیم باید بگم فقط فقط این موضوع مقطعی هست . هی ما باید تکنولوژی بخریم ، نیرو کار بیاریم و خیلی موارددیگر.
کاش به جای صندوق ذخایر ارزی و نفتی و … صندوق ذخیره تجربه و دانش داشتیم که میشد در نظام های اموزشی سنتی خودمون تزریق کنیم .

این مقاله برای یکی از موضوعات من در بخش تقویم محتوا بود برای دیدن موارد بیشتر به آن مراجعه کنید .