ما آدم ها موجوات عجیبی هستیم !. برخی از ما در یک جا دیگران را اذیت و در جایی دیگر خیرات و طلب بخشش میکنند. خب چرا نمیتوانیم تعادل داشته باشیم !؟

توصیه من به یک جوان ۱۶ ساله این است که : زیاد به بزرگسالان تکیه نکنید . اکثرا نیت خیر دارند اما دنیا رو نمیفهمند . در گذشته پیروی از بزرگسالان تصمیم درستی بود چون دنیا به نسبت خوب میشناختند و تغییرات دنیا کند بود . اما قرن بیست یکم قراره متفاوت باشه به خاطر روز افزون تغییرات هیچ وقت نمیفهمید که حرف بزرگسان یک حکمت ازلی و ابدی هست یا یک سوء گیری منسوخ . 

برای یک انسان مسافر مالکیت انحصاری و ‌موروثی به اندازه انسان یکجا‌نشین معنا و مفهوم ندارد. مالکیت اشتراکی پررنگ‌تر می‌شود. در هتل اقامت می‌کنید. سوار خودرو دیگران می‌شوید. توشه‌تان را با دیگران تقسیم می‌کنید. انسان همیشه مسافر مقصدهای متعدد و مسیرهای متفاوت و غیر‌قابل پیش‌بینی روبه‌رویش است.

احساسات فقط یکی از علائمی هستند که ما را از وجود مشکلات با خبر می‌کنند. نباید همه‌ی تصمیمات را بر اساس احساسات گرفت. درست است که خوردن دارو خوشایند نیست، ولی بنظر کار درستی‌ست و ما را به سمت رضایت طولانی مدت خواهد برد.